Szesnastoletni Daudi Okelo i dwunastoletni Jildo Irwa to dwaj młodzi ugandyjscy katechiści, którzy zginęli śmiercią męczeńską w roku 1918 w Palamuku niedaleko Paimol, wioski leżącej w północnej Ugandzie. Przykład dany przez tych dwóch młodych, których połączyła głęboka przyjaźń i entuzjazm nauczania współrodaków religii, stał się znakiem spójności życia chrześcijańskiego, wierności Chrystusowi i zaangażowania misyjnego w swym środowisku.
Data urodzenia Daudiego Okelo & Jildo Irwa nie jest znana. Zostali ochrzczeni 1 czerwca 1916 r., a sakrament bierzmowania przyjęli 15 października tego samego roku. Należeli do szczepu Acholi – gałęzi wielkiej grupy Lwo, której członkowie do dziś żyją na terenach północnej Ugandy oraz na południu Sudanu, Kenii, Tanzanii i Konga.
Misjonarze kombonianie przybyli w 1915 roku do regionu Kitgum w Ugandzie, gdzie zaczęli pracę ewangelizacyjną z pomocą świeckich katechistów. Dla plemiennych czarowników nadejście nowej religii było powodem wielkich osobistych tragedii. Dlatego zaczęli organizować ruchy antychrześcijańskie i antykolonijne, zyskując wsparcie wojowników walczących z innymi szczepami.
W tym kontekście wrogości i nieufności umiejscawia się heroiczne świadectwo dwóch młodych katechetów. Nie wahali się przenieść do ogarniętego krwawymi zamieszkami Paimol, by zastąpić zamordowanego Antonia – brata Daudiego. Kiedy Daudi i Jildo poprosili Ojca Cesara Gamboretto o taką możliwość, misjonarz ten próbował im odradzać ze względu nie tylko na ich młody wiek, ale też na realne niebezpieczeństwo śmierci. Zapytał: „A jeśli was zabiją?”. Oni odpowiedzieli: „Pójdziemy do Raju!”. Daudi dodał: „Tam już jest mój brat Antonio. Nie boję się śmierci. Przecież Pan Jezus poniósł śmierć za nas!”. Do Paimol dotarli w listopadzie 1917 r., niespełna rok później zostali zamordowani z nienawiści do wiary. Ich męczeństwo zostało udokumentowane przez mieszkańców Paimol oraz ośmiu naocznych świadków, wśród których był jeden nawrócony zabójca.
Umarli przebici wielokrotnie włóczniami przez Okidi i Opio należących do szczepu Adwi. Przed uśmierceniem, zabójcy próbowali przekonać Daudiego i Jilda do zaprzestania nauczania katechizmu i wyparcia się wiary. W ten sposób mogli ocalić swe życie, jednak obydwaj natychmiast odrzucili tę propozycję. Jildowi dano możliwość ucieczki, na co on odpowiedział: „Pracowaliśmy w tej samej winnicy Bożej, jeśli więc trzeba umrzeć, umrzemy razem”. Kiedy ich wyprowadzali z wioski by zabić, Daudi płakał, mały Jildo pocieszał go: „Dlaczego płaczesz? Przecież umrzesz bez winy, nie uczyniłeś nikomu nic złego”. Działo się to krótko przed świtem dnia 19 października 1918 roku.
Miejscowi chrześcijanie, po wygaśnięciu morderczej, antykatolickiej furii, nie zapomnieli swych heroicznych katechetów. Miejsce ich męczeństwa – Palamuku – nazwali Wi-Polo, co znaczy W niebie, by upamiętnić łaski udzielone przez Boga tej dwójce młodych męczenników.
Daudi Okelo & Jildo Irwa zostali uroczyście beatyfikowani przez Ojca Świętego Jana Pawła II dnia 20 października 2002 r.
***
Powyższa notatka biograficzna pochodzi z autorskiego cyklu artykulików
”Młodzi świadkowie wiary” pisanych przez Marka Pawła Tomaszewskiego w latach 2006-2007.
All rights reserved © 2006-2024 Marek Paweł Tomaszewski.
