David Roldán Lara urodził się 2. marca 1907 r. w miejscowości Chalchihuites należącej do diecezji Durango w Meksyku. Jego rodzice to Pedro Roldán Reveles i Reginalda Lara Granados. Gdy David miał rok, zmarł jego ojciec, czyniąc mamę młodą wdową. Reginalda była przepełniona miłością chrześcijańską. Zaszczepiła w sercu swego jedynego dziecka miłość do Chrystusa i Kościoła. Wysłała Davida do kolegium, by zdobył wykształcenie. Wkrótce wstąpił on do seminarium duchownego w Durango. Z powodu trudności finansowych rodziny musiał jednak zrezygnować z planów zostania kapłanem.
David Roldán Lara pod każdym względem był przykładnym synem. Kochał bardzo swoją mamę, był posłuszny, starał się oszczędzić jej najmniejszych nawet przykrości i trudów. Jego przyjaciele zapewniali później, że był radością swego domu, czysty w słowach i czynach, ułożony i odpowiedzialny. Jego życie chrześcijańskie miało solidne podstawy, regularnie przystępował do sakramentów, był jednym z głównych pomocników w pracy duszpasterskiej swego proboszcza, Księdza Luisa Bátis.
W wieku 17 lat David Roldán Lara zaczął pracować w kopalni „El Conjuro” niedaleko Chalchihuites, gdzie dzięki swemu charakterowi i poczuciu odpowiedzialności został zaufanym sekretarzem właściciela kopalni, Niemca Gustawa Windela. Jego praca polegała na prowadzeniu całej księgowości. Wkrótce poznał córkę Gustawa, została ona jego narzeczoną i, niedługo przed wybuchem prześladowań religijnych, postanowili zawrzeć związek małżeński, nie zdążyli jednak zrealizować tych wspólnych planów.
David Roldán Lara wcześnie zaangażował się w działalność Akcji Katolickiej i w 1925 r. został wybrany jej prezesem. Gdy zaczęły się problemy mające źródło w antykościelnych ustawach rządowych, mianowano go wiceprezesem Narodowej Ligi Obrony Wolności Religijnej (Liga Nacional de Defensa de la Libertad Religiosa – LNDLR). David, tak jak jego koledzy z tej organizacji – Manuel Morale i Salvador Lara – organizowali pokojową obronę Kościoła w dostępny sobie sposób: starali się mianowicie zbierać podpisy by zwrócić się potem do rządu, aby ten anulował antyreligijne prawa.
Gdy przewodniczący władz lokalnych Dominciano Perez i telegrafista J. Refugio Garcia oskarżyli fałszywie proboszcza i jego młodych współpracowników o prowadzenie przygotowania do powstania zbrojnego, wszyscy współmieszkańcy wzięli ich w obronę. Wiedzieli bowiem, że młodzi zbierali się tylko po to, by zgłębiać nauczanie Kościoła i prostymi, pokojowymi sposobami próbować bronić go przed prześladowaniami.
Dnia 15 sierpnia 1926 r., gdy Ksiądz Bátis był już zamknięty w więzieniu, a David Roldán Lara przygotowywał się, jak zawsze, do służenia we Mszy Świętej niedzielnej, grupa żołnierzy wysłanych przez generała Ortiza z Zacatecas przybyła, by też i jego aresztować. On przyjął ich spokojnie, z uśmiechem. Został zawieziony tam, gdzie był już Ksiądz Bátis i inni młodzi, m. in. Manuel Morale i Salvador Lara. Wielu ludzi, wśród nich Gustavo Widel, wstawiało się za nimi u władz i oferowało niemałe sumy pieniędzy za ich uwolnienie, otrzymali jednak odpowiedź, że pieniędzy nie trzeba, a zatrzymani udadzą się do Zacatecas by tam tylko złożyć zeznania i nic im się nie stanie.
Wkrótce wszyscy zatrzymani zostali wywiezieni. Ich znajomi chcieli to uniemożliwić, lecz nic nie mogli zrobić, gdyż żołnierze grozili im bronią. Dwa wiozące ich samochody zatrzymały się na odludziu. David otrzymał absolucję od Księdza Bátisa, po czym kapłan ten został rozstrzelany, a po nim Manuel Morales. Następnie Davida i Salvadora odprowadzono ok. 160 metrów od miejsca pierwszej egzekucji. Z pokojem w sercach i modląc się, szli na miejsce wskazane przez żołnierzy by dokonać ofiary miłości ze swego młodego życia. Z okrzykiem, który wcześniej słyszeli z ust Księdza Bátisa i Manuela – “Niech żyje Chrystus Król! Niech żyje Matka Boża z Guadalupe!” – oddali swe dusze Bogu. Mordercy jednak nie zaprzestali na tym. Kolbami karabinów zmasakrowali twarz Davida widząc, że nawet po śmierci on się uśmiechał i emanował z niego spokój.
W niedługim czasie na miejsce egzekucji dotarli krewni Davida Roldán Lara i zabrali ciało. Pochowali go o północy w pośpiechu, gdyż wiedzieli, że wkrótce przybędzie generał Eulogio Ortiz z zamiarem sprofanowania ciał zamordowanych.
David Roldán Lara został beatyfikowany przez Ojca Świętego Jana Pawła II w gronie innych męczenników meksykańskich 22 listopada 1992 r.; kanonizacja tej grupy miała miejsce 21 maja 2000 r.
***
Powyższa notatka biograficzna pochodzi z autorskiego cyklu artykulików
”Młodzi świadkowie wiary” pisanych przez Marka Pawła Tomaszewskiego w latach 2006-2007.
All rights reserved © 2006-2024 Marek Paweł Tomaszewski.
