Anna de Guigné była córką hrabiego Jakuba de Guigné i Antoniny de Charette. Urodziła się dnia 25. kwietnia 1911 r. w miejscowości Annecy-le-Vieux w francuskim regionie Sabaudia.
Już jako dwuletnie dziecko, Anna de Guigné wykazywała cechy zdecydowanej choleryczki. Musiała być ośrodkiem zainteresowania wszystkich, poza nią nikt nie mógł zwyciężać. Kiedy przyszedł na świat jej braciszek, była tak zazdrosna, że kopała go, a gdy pewnego razu nie ją, lecz małego brata mama wzięła na kolana, Ania rzuciła mu pełną garść piasku prosto w oczy.
Udział ojca w Pierwszej Wojnie Światowej, odniesione rany i w końcu jego śmierć na polu bitwy 22. lipca 1915 roku dały pobudkę do nawrócenia czteroletniej dziewczynki. Przekorne dotychczas i nastawione na własne „ja” dziecko zaczęło teraz myśleć wiele o niebie i czyniło wszystko, aby swym posłuszeństwem pocieszać mamę.
Przygotowanie do Pierwszej Komunii Świętej, które Anna de Guigné podjęła z wielką powagą, nakazywało jej, aby miłość do Jezusa stała się głównym hasłem jej młodego życia. Dla Ani największym szczęściem było sprawianie radości przez swą modlitwę i przez wiele maleńkich ofiar. Z okazji przyjęcia po raz pierwszy Pana Jezusa do swego serca, Anna de Guigné podjęła takie zobowiązanie: „Mój mały Jezu! Ja kocham Ciebie! I aby się Tobie podobać, postanawiam być zawsze posłuszną”. W jednym z liścików do swej mamy pisała: Wielce ukochana, dobra mamo! Ja Ciebie kocham z całego serca. I będę zawsze posłuszna, aby sprawiać radość ukochanemu Dzieciątku Jezus. Wydaje mi się, że Dzieciątko Jezus w moim sercu mówiło do mnie: ‘Tak, czyń to’. Ściskam Ciebie z całego serca. Twoja Anna”.
Swej przyjaciółce Anna de Guigné radziła: „Kiedy coś ci przychodzi z trudem, to pomyśl o tym, aby ten trud ofiarować kochanemu Bogu. Jemu trzeba ofiarować wszystko. Nic nie jest trudne, jeśli się kocha Boga”.
Także podczas swej krótkiej, śmiertelnej choroby Anna de Guigné ofiarowała Zbawicielowi każdą godzinę swego cierpienia w różnych intencjach, szczególnie za nawrócenie grzeszników.
Już za swego życia, a szczególnie po śmierci, Anna de Guigné wyprosiła nawrócenie niejednemu z nich. Przykładem może być pewien mężczyzna, który przez długi czas żył jak człowiek niewierzący, aż w końcu został przywieziony do szpitala. Ten starszy pan, będąc pacjentem, często złorzeczył szpitalnemu kapelanowi, który spełniał swą posługę duszpasterską. Pewnego dnia ktoś podał mu zdjęcie małej dziewczynki, właśnie Ani de Guigné. Sam widok tego dziecka tak go wewnętrznie poruszył i przemienił, że następnego dnia odbył spowiedź z całego swego życia i powrócił na drogę do dobrego Boga.
Wkrótce po śmierci, która miała miejsce 14. stycznia 1922 r. gdy Anna de Guigné miała 11 lat, rozeszła się sława o jej świętości. Dnia 3. marca 1990 roku Ojciec Święty Jan Paweł II potwierdził heroiczność jej cnót, co jest stopniem przygotowania do beatyfikacji. Od tego czasu młodziutka Służebnica Boża Anna de Guigné może być nazywana czcigodną.
Anna de Guigné, jej miłość do Boga i gotowość do ofiar, są porywającym przykładem dla ludzi młodych i starszych. Jej życie jest wielkim darem łaski Bożej dla naszych czasów.
***
Powyższa notatka biograficzna pochodzi z autorskiego cyklu artykulików
”Młodzi świadkowie wiary” pisanych przez Marka Pawła Tomaszewskiego w latach 2006-2007.
All rights reserved © 2006-2024 Marek Paweł Tomaszewski.
